لگو باربارا گوردون (Barbara Gordon) مینی فیگور

چندین شخصیت با هویت بتگرل در کمیک‌های دی‌سی فعالیت کرده‌اند. از بت کین (Bette Kane) گرفته تا استفانی براون (Stephanie Brown). اما معمولاً وقتی صحبت از بتگرل می‌شود، خیلی از مخاطبان این هویت را متعلق به باربارا گوردون می‌دانند. شناسنامه بتگرل (Batgirl) - اولین حضور: شماره 359 کمیک Detective Comics (انتشار در ماه ژانویه سال 1967) - ناشر: دی‌سی - پدیدآورندگان: ویلیام دوزیر (William Dozier)، ژولیوس شوارتز (Julius Schwartz)، گاردنر فاکس (Gardner Fox) و کارماین اینفانتینو (Carmine Infantino) - نام واقعی: باربارا گوردون (Barbara Gordon) - کمیک‌های پیشنهادی برای مطالعه: Batgirl: Year One (انتشار از ماه فوریه تا اکتبر سال 2003) شماره 17 تا 21 کمیک Batman Confidential (انتشار از ماه جولای تا نوامبر سال 2008) شماره 1 تا 6 کمیک Batgirl (انتشار از ماه نوامبر سال 2011 تا ماه آوریل سال 2012) شماره 35 تا 40 کمیک Batgirl (انتشار از ماه دسامبر سال 2014 تا ماه می سال 2015) شماره 25 تا 29 کمیک Batgirl (انتشار از ماه اکتبر سال 2018 تا ماه ژانویه سال 2019) با این که هویت بتگرل توسط چندین شخصیت کمیک بوکی در دنیای داستان‌های دی‌سی مورد استفاده قرار گرفته اما باربارا گوردون مشهورترین و مورد قبول‌ترین بتگرل به حساب می‌آید. باربارا در بسیاری از داستان‌ها به عنوان فرزند جیم گوردون شناخته می‌شود اما در بعضی از کمیک‌ها دیده‌ایم که او به عنوان برادرزاده تحت سرپرستی جیم نیز معرفی شده است. این شخصیت هم‌نام با مادرش، باربارا ایلین گوردون (Barbara Eileen Gordon)، بوده و یک برادر به اسم جیمز گوردون جونیور نیز دارد. بتگرل حدود یک دهه قبل از باربارا گوردون توسط بیل فینگر و شلدون مولدوف خلق شده بود. با این حال، به گفته کارماین اینفانتینو، آن نسخه از بتگرل (که به صورت Bat-Girl نوشته می‌شد) ارتباطی با بتگرلِ باربارا گوردون، که قرار بود در فصل سوم سریال تلویزیونی Batman در دهه 60 حضور پیدا کند، نداشت و بیش‌تر شبیه به نسخه‌ای مونث از رابین به چشم می‌ِآمد. بتگرل باربارا اولین بار در شماره 359 کمیک Detective Comics که توسط گاردنر فاکس و کارماین اینفانتینو خلق شده بود، حضور پیدا کرد. اولین حضور این شخصیت در دنیای کمیک‌ها به نحوی به انجام رسید تا با اولین حضورش در سریال تلویزیونی Batman (با ایفای نقش ایوون کریگ) هماهنگ باشد. نقش باربارا گوردون در دنیای دی‌سی تبدیل به نقشی مداوم شد ولی معمولاً استفاده از او به عنوان یک شخصیت مهمان یا شخصیت مکمل بود که هر از چند گاهی با امثال رابین هم‌تیمی می‌شد. تبدیل باربارا گوردون به اوراکل باعث شد تا این شخصیت توجه بیش‌تری را به خود در دنیای دی‌سی جلب کند و به افرادی که دچار معلولیت شده‌اند یک نماینده در دنیای شوالیه تاریکی بدهد. هر چند پس از بهبود باربارا و به دست آوردن دوباره توانایی‌های حرکتی خود، این ویژگی از او سلب شد. به عنوان یک قهرمان مهم مونث، بتگرل در محوریت داستان‌هایی بحث برانگیز و گاهی حتی ناراحت کننده قرار گرفته که در مورد مشکلات موجود در مورد زنان و نمایش آن‌ها در مسند قدرت هستند. مهم‌ترین نمونه از این نوع داستان‌ها، کمیک Batman: The Killing Joke به حساب می‌آید. در این داستان می‌بینیم که حمله جوکر به باربارا گوردون، باعث می‌شود تا او از کمر به پایین فلج شود. البته این پایان شرارت دلقک دیوانه گاتهام نیست و جوکر با سوءاستفاده از او، جیم گوردون را نیز با نشان دادن تصاویری از حمله خود به دخترش عذاب می‌دهد. استفاده از باربارا برای یک سناریوی تجاوز نفرت‌انگیز و تبدیل او به وسیله‌ای برای پیش بردن داستان بتمن و جوکر، باعث ایجاد بحث‌هایی در مورد بی‌توجهی، دسته کم گرفته شدن و توهین به یک شخصیت مونث شد. آلن مور به عنوان نویسنده کمیک Batman: The Killing Joke در یک مصاحبه می‌گوید که خودش آن قدری که مردم از داستان خوششان آمده، از آن لذت نبرده و فکر می‌کند خشونت فیزیکی خیلی زیادی را برای شخصیتی که قرار نبود آن را تحمل کند، استفاده کرده است. حتی اعتراف می‌کند که از نظر داستان، Batman: The Killing Joke «یکی از نوشته‌های مورد علاقه‌اش» نیست. در هر صورت، همان طور که در قسمت قبل به آن اشاره شد، اتفاقات Batman: The Killing Joke پایان کار باربارا گوردون به عنوان همراه بتمن نبود. بعد از فلج شدن باربارا، او به عنوان هکر زبردست بت‌فمیلی و با هویت اوراکل فعالیت قهرمانی خودش را ادامه داد و تبدیل به الگویی برای افرادی شد که ناتوانی جسمی دارند. از آن جایی که در دنیای کمیک‌ها صحبت می‌کنیم، و محبوبیت باربارا در نقش بتگرل نیز غیرقابل کتمان است، دی‌سی دوباره تصمیم می‌گیرد او را سر پا کرده و نقاب خفاشیِ بتگرل را بر صورتش بزند. هر چند نسخه باربارا گوردونِ بتگرل به عنوان مشهورترین بتگرل شناخته می‌شود اما اشاره کردیم که دختر جیم گوردون تنها کسی نبوده که نام بتگرل را به خود گرفته است. اولین بت گرل (Bat-Girl) با نام بتی «بت» کین (Betty «Bette» Kane) شناخته می‌شد که در کنار عمه‌اش کتی کین (Kathy Kane)، که هویت بتوومن (Batwoman) را داشت، در اوایل دوران نقره‌ای کمیک‌ها به مبارزه با جرم و جنایت می‌پرداخت. سپس نوبت به باربارا رسید و بعد از او نیز کاساندرا کین (Cassandra Cain) این هویت را مال خود کرد. کاساندرا از همان دوران بچگی توسط والدینش آموزش دیده بود تا تبدیل به یک قاتل حرفه‌ای شود و به همین دلیل مهارت فوق العاده‌ای در هنرهای رزمی داشت. باربارا به کاساندرا کمک کرد تا هویت بتگرل را به دست بیاورد. بعد از بتگرل، کاساندرا هویت‌های بلک بت (Black Bat) و اورفن (Orphan) را به خود گرفت. استفانی براون (Stephanie Brown)، که پیش از این با هویت‌های اسپویلر (Spoiler) و رابین شناخته می‌شد، بعد از کاساندرا تبدیل به بتگرل شد. استفانی که دختر خلافکاری با نام کلومستر (Cluemaster) بود، تا ریبوت نیو 52 و بازگشت باربارا، هویت بتگرل را حفظ کرده بود. شخصیت‌های دیگری نیز برای مدت خیلی کوتاهی با این هویت فعالیت داشتند. در خط داستانی No Man’s Land در سال 1999، هلنا برتینلی (Helena Bertinelli)، که بیش‌تر با هویت هانترس (Huntress) شناخته می‌شود، به طور موقت نقاب بتگرل را به صورت زد اما بعد از این که از مهم‌ترین قانون بتمن سرپیچی کرد، این هویت از او گرفته شد. شارلوت «چارلی» گیج-رادکلیف (Charlotte «Charlie» Gage-Radcliffe)، که یک نوجوان با قدرت‌های فرا انسانی بود، نیز برای مدت کوتاهی تبدیل به بتگرل شد اما با صحبت با باربارا، بیخیال این هویت شد و از آن به بعد با نام میس‌فیت (Misfit) به فعالیتش ادامه داد. باربارا گوردون مثل استاد و الگویش، بتمن، هیچ قدرت فرا انسانی‌ای ندارد و تماماً به توانایی‌ها و مهارت‌هایی فرا گرفته و سطح فیزیکی بالای بدن خود وابسته است. نسخه‌های متفاوت باربارا، ویژگی‌های خاص خود را دارند ولی معمولاً این شخصیت خودش را وقف آموزش‌های ورزشی و هنرهای رزمی کرده و به دقت طراحی‌ها و چیدمان بخش‌های عمومی و مخفی شهر گاتهام را تحت بررسی قرار می‌دهد. همچنین بتگرل هوش بالایی نیز دارد و در زمینه‌های دانش کتابداری و مدیریت داده و اطلاعات ماهر است که از این توانایی‌های خود هنگامی که به دست جوکر فلج شده بود و دور از میدان نبرد به بتمن و خانواده خفاشی کمک می‌کرد بهره برد. البته توانایی‌های کامپیوتری باربارا گوردون را نیز نباید فراموش کرد. منبع : ویجیاتو